اخيرا مقاله ای علمی منتشر شده که براساس آن عنوان شده که ببر خزر منقرض نشده و همچنان وجود دارد. نظر به اهميت اين مقاله، چکيده ای از آن برای اطلاع خوانندگان و علاقمندان ترجمه و به استحضار می رسد.
“در اين مقاله ذکر شده که ببر خزر كه اكوسيسمتهاي جنگلي رودخانه اي واقع در مركز آسيا و متمايز از ساير زيرگونه هاي ببر تكامل يافته بود، در دهه 1970 در زماني كه روشهاي مطالعات مولكولي پيشرفته هنوز تكامل نيافته بودند، منقرض گرديد. به مدت بيش از يك قرن، طبيعي دانان در خصوص اعتبار آرايه شناختي، جايگاه و منشا زيست جغرافيايي اين جانور شاخص سردرگم بودند. با استفاده از رويكرد DNA تاريخي (باستاني)، دانشمندان هاپلوتايپهاي DNA ميتوكندريايي را براساس 20 نمونه ببر خزر وحشي موجود در موزه هاي سرتاسر گستره پراكنش شان، بدست آوردند. آنها دريافتند كه ببر خزر يك هاپلوتايپ عمده DNA ميتوكندريايي دارد كه تنها در يك نوكلئوتيد با هاپلوتايپ تك ريختي كه در ببر آمور (سيبری) فعلي يافت مي شود، تفاوت دارد. حال آنكه با ساير زيرگونه ها، حداقل در 2 نوكئوتيد تفاوت دارند. تجزيه و تحليلهاي تبارجغرافيايي مبين آنست كه كمتر از 10/000 سال پيش، اجداد ببر خزر و آمور از شرق چين، سيبري را گذرانده و به سمت شرق رفته و ببر آمور را در خاور دور روسيه بنا نهاده است و از طريق كريدور گانزو (جاده ابريشم) به مركز آسيا آمده و در آنجا ببر خزر تكامل يافته است.
از اين رو پراكنش تاريخي اين دو زيرگونه تا حدود 200 سال پيش كه احتمالا عوامل و فعاليتهاي انساني آنها را ز هم جدا سازد، متصل و يكي بوده است. تا پيش از جدا شدن، اين ببرها گستره پراكنش واحد، تاريخ طبيعي يكسان و خصوصيات تبارشناختي مشابهي داشتند كه همه اينها دال بر اين دارد كه دو زيرگونه ببر خزر و ببر آمور در واقع يك زيرگونه بوده و هستند. براساس اين روند تكاملي، ببرهاي آمور فعلي منبع ژنتيكي مناسبي براي معرفي مجدد به زيستگاه هاي سابق ببر خزر بايد باشند. “
البته اينکه واقعا بتوان اين ببر را به زيستگاه های سابقش در ايران معرفی نمود، جای تأمل و تعمق بسيار دارد. لازم به ذکر است که با توجه به آنکه اين يک مقاله کاملا علمی است، ترجمه سليس و روان آن با حفظ امانتداری علمی کامل امکان پذير نمی باشد.