تاکنون هشت عدد از خانواده راسوها در ایران شناسایی شده‌اند که متاسفانه از بیشتر این تعداد، اطلاعات چندانی در دسترس نیست. بزرگ‌ترین عضو این خانواده از گوشتخواران در ایران، رودک یا گورکن است که اطلاعات ما از آن محدود به گزارش‌های پراکنده‌ای می‌شود که بخش قابل توجهی از آن‌ها، متجاوز از چهل سال پیش جمع‌آوری شده‌اند. این در حالی ست که این جانور دارای پراکنش وسیعی در حوزه غرب پالئارکتیک بوده و پژوهش‌های فراوانی در اروپا به آن اختصاص یافته‌است. با وجود احتمال پراکنش نسبتا وسیع در داخل کشور، شواهد ناچیزی از حضور این جانور در ایران وجود دارد.
پناهگاه حیات وحش انگوران در استان زنجان که از مهرماه سال گذشته، میزبان نخستین پژوهش پیرامون «سیاه‌گوش» در ایران توسط انجمن یوزپلنگ ایرانی بوده‌است، هم‌چنان عنوان «نخستین‌ها» را به خود اختصاص می‌دهد! پس از عکس‌برداری از گرگ ملانیستیک برای نخستین بار در کشور، در مردادماه امسال نیز از یک عدد رودک اروپایی نیز برای نخستین بار توسط دوربین‌های تله‌ای این انجمن عکس‌برداری شد. با توجه به اهمیت این موضوع، به تازگی گزارش کوتاهی از این رویداد به همراه مروری بر داده‌های موجود از رودک در ایران، در مجله تخصصی «حفاظت گوشتخواران کوچک» سازمان جهانی حفاظت (IUCN) منتشر شده‌است. لازم به ذکر است که این گزارش، نخستین مقاله منتشرشده از ایران در این مجله به شمار می‌رود. علاقه‌مندان می‌توانند از اینجا به گزارش مورد اشاره دست بیابند.
گورکن اروپايی در پناهگاه حيات وحش انگوران