پروژه «پلنگ ایرانی در شمال شرقی ایران» با هدف تولید دانش فنی برای ارتقای حفاظت از پلنگ در این حوزه از ایران، توسط محمدصادق فرهادی نیا سرپرستی می شود. این پروژه توسط دانشگاه تهران و با مشارکت انجمن یوزپلنگ ایرانی و سازمان حفاظت محیط زیست در حال انجام است.
بخش مهم این پروژه، زنده گیری پلنگ و نصب گردنبند ماهواره ای بر روی آن هاست که از مهرماه 1393 برای اولین بار به طور کامل توسط یک تیم ایرانی مدیریت شد. از آن زمان تا کنون 4 پلنگ مجهز به گردنبند ماهواره ای شده اند که در اینجا آخرین وضعیت آن ها برای علاقمندان گزارش می شود.
«برنا» و «بردیا»
یک سال از زنده گیری و گردنبند گذاری «برنا» و «بردیا» گذشت. گردنبندها بر اساس برنامه زمانی، پس از یک سال افتادند و خوشبختانه هر دو پیدا شدند. نکته بسیار جالب این که گردنبند «بردیا»درحالی افتاد که مشغول تغذیه از یک کل 7 سال بوده است!
عکس فوق گردنبند «بردیا» را در کنار لاشه کل نشان می دهد.
«کاوه»
یک بار دیگر توسط تیم پروژه مشاهده شد و شرایط ظاهری خوبی داشت. طی دو ماه نخست بعد از مجهزشدن به گردنبند ماهواره ای، بیش از 15 نقطه احتمالی از این جانور مورد بررسی قرار گرفته است و در مجموع از 7 لاشه مختلف تغذیه کرده است.
با وجود این که «کاوه» همواره در محدوده های حاشیه ای پارک ملی تندوره است، بررسی لاشه ها نشان می دهد که تمام آن ها مربوط به قوچ و میش بوده و به دام اهلی حمله نکرده است.
«برزو»
از 2 مهر تا 15 آبان 1394 خارج از پارک و در مناطق مرزی ایران و ترکمنستان بود و به دفعات در روستاها حضور داشته است. سه بار توسط دامداران دیده شده ولی کسی آسیبی به آن نرسانده است. در این بازه زمانی، دو سه روزی به پارک بازگشت و دوباره از پارک خارج شد.
در محدوده حضور«برزو» و «کاوه» یک پلنگ جدید شناسایی شده است که جنسیت آن نامعلوم است: (عکس دوربین تله ای)
در این مدت محیط بانان صمد فیروزی و عظیم دانشفر زحمت زیادی برای یافتن لاشه های پلنگ ها کشیدند. هم چنین از همکاری صمیمانه اداره حفاظت محیط زیست شهرستان درگز و اداره کل حفاظت محیط زیست خراسان رضوی و همچنین دفاتر حیات وحش و تنوع زیستی و مدیریت شکار و صید سازمان محیط زیست برای پیشبرد این پروژه تشکر و قدردانی می گردد.
