در ادامه فاز دوم برنامه پایش جمعیت یوزپلنگ آسیایی در ایران، جدیدترین بررسی های تیم پژوهش انجمن یوزپلنگ ایرانی نشان می دهد که سه یوزپلنگ نر که با هم برادر هستند و از سال 1389 به صورت مستمر پایش میشوند، خوشبختانه همچنان در پناهگاه حیات وحش دره انجیر حضور دارند.
این سه برادر که همان زمان «اردلان»، «ارسلان» و «اردوان» نام گذاری شدند، برای اولین بار به همراه مادرشان سال 1388در پارک ملی سیاهکوه توسط محیط بانان تصویربرداری شدند و پس از آن تا به امروز همواره مورد رصد و پایش قرار گرفته اند.
اردوان در پناهگاه حیات وحش دره انجیر
هومینو در پناهگاه حیات وحش دره انجیر
لازم به ذکر است در ادامه برنامه پایش جمعیت یوزپلنگ آسیایی، دوربینهای تلهای برای اولین بار بر سر منابع آب پناهگاه حیاتوحش دره انجیر نصب گردید.
فاز دوم برنامه پایش جمعیت یوزپلنگ آسیایی در پناهگاه حیات وحش دره انجیر با همکاری اداره کل محیط زیست استان یزد و پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی از مردادماه سال 1394 شروع شد و تا اوایل مهرماه دوربین ها در منطقه قرار داشتند. در طول این مدت دوربین گذاری، محیط بانان منطقه با گشت و کنترلهای منظم و دقیق، امنیت دوربین ها را حتی در مناطق حاشیهای زیستگاهها فراهم کردند. همچنین مرتضی عزیزی رئیس اداره محیط زیست شهرستان اردکان بهطور مداوم با سرکشی به دوربینها از عملکرد مناسب آنها اطمینان حاصل مینمود.
اردوان در پناهگاه حیات وحش دره انجیر
پناهگاه حیات وحش دره انجیر که از مهمترین زیستگاه های یوزپلنگ در استان یزد محسوب میشود، در مجاورت پارک ملی و منطقه حفاظت شده سیاهکوه و نیز منطقه شکار ممنوع آریز قرار دارد و در حال حاضر از وضعیت خوبی به لحاظ منابع و امنیت برخوردار است.
ارسلان در پناهگاه حیات وحش دره انجیر
لازم به ذکر است نامگذاری بر روی افرادی از یک گونه به خصوص در پروژههای دوربین گذاری که تصاویر متفاوت از آن گونه به دست میآید، در دنیا امری رایج است. در اغلب موارد این نامگذاری به صورت علمی و با کدگذاری های مشخص انجام میشود که در مورد یوزپلنگ هایی که تصاویر آنها گرفته و شناسایی شده اند این کار صورت گرفته است. با این حال برای جذابیت و ایجاد ارتباط نزدیک تر عموم مردم، بر روی برخی از افراد یوزپلنگ، نامهای ملموس تر گذاشته شده است مانند اردلان، ارسلان و اردوان.
در انتهای فاز دوم برنامه پایش جمعیت یوزپلنگ آسیایی در پناهگاه حیات وحش دره انجیر، چند دوربین تلهای در نقاط مهم منطقه باقی ماند تا محیط بانان بتوانند همچنان یوزپلنگ و سایر گونه ها را تحت نظر داشته باشند.