مطالعات نشان می دهد که خانواده های پلنگ مشتمل از مادر همراه با توله هايش در زيستگاه های غنی و امن تر پارک در تردد بوده و کمتر در مناطق حاشيه ای و با تراکم کمتر طعمه زيست می نمايند. طی دوران جفتگيری که شايد تنها چند روز به طول انجامد، نر و ماده تنها برای دوران کوتاهی در کنار هم بوده و پس از آن پايان اين دوره، به سرعت از هم جدا می شوند.

ميانگين تعداد توله های پلنگ ايرانی در اين منطقه، کمتر از 2 برآورد شده، حال آنکه اين رقم درمورد گونه هايی مانند يوزپلنگ ايرانی يا کاراکال در ايران به بيش از 2 می رسد. از اين رو، اطلاع از توليدمثل پايين پلنگ و موفقيت نه چندان بالای آن برای بزرگ نمودن توله ها برای تدوين برنامه های حفاظتی از اهميت ويژه ای برخوردار می باشد.

علاقمندان به خواندن اين مقاله می توانند آنرا از اينجا دريافت نمايند.

پلنگ نر درحال علامتگذاری قلمرو پيش از آغاز فصل جفتگيری

پلنگ ماده درحال بو نمودن محل علامتگذاری شده توسط پلنگ نر پيش از آغاز فصل جفتگيری

يک جفت پلنگ نر و ماده در کنار هم در دوران کوتاه جفتگيری