حسین احمدی کرمانشاهی و نگین فاضلی زوج جوان و از اعضای فعال انجمن یوزپلنگ ایرانی در ماه محرم و صفر نذر خود را به یوزپلنگ ایرانی اختصاص داده و برای حفاظت از این گربه‌سان کمیاب در منطقه نایبندان طبس؛ یک چشمه را اصلاح کرده و یک آبشخور ساختند.

 پناهگاه حیات وحش نایبندان طبس، بزرگترین پناهگاه حیات وحش ایران، سرزمینی با آب و هوایی کویری و خشک است که در عین حال زیستگاه گونه­های جانوری با ارزشی همچون یوزپلنگ ایرانی، جبیر، قوچ و میش، کل و بز، کاراکال و کفتار است. در نایبندان نیز مانند سایر مناطق خشک و کویری، تأمین و حفظ منابع آبی منطقه برای حیات­ وحش آنجا، مهم و حیاتی است.

حسین احمدی در این باره می گوید: مدتی بعد از سفر به نایبندان و با رفتن به چند منطقه حفاظت­شده کویری دیگر، فکر ما درگیر این مسأله شد که به نحوی بتوانیم کمکی هر چند کوچک برای تشنه نماندن حیوانات در این مناطق انجام دهیم؛ ساخت آبشخور برای حیات­ وحش، انتخاب ما بود، و تصمیم گرفتیم تا اربعین امسال نذری متفاوت با سال­های قبل داشته باشیم. نیّتمان را با اقوام و دوستان نیز در میان گذاشتیم تا هرکس که مانند ما نذری دارد با هر توان و مقداری، این بار برای حیات­ وحش همراه باشد، و ما نماینده آنها هم در انجام این نذر و کمک باشیم، که البته با استقبال خوبی هم رو به رو شدیم. بعد از آن، درباره مکان ساخت آبشخور با چند نفر از اعضای انجمن یوزپلنگ ایرانی که در این زمینه دارای اطلاعات بیشتری بوده و در این مناطق فعالیت­ داشتند، مشورت کردیم و در نهایت برای شروع، ساخت آبشخور در پناهگاه حیات ­وحش نایبندان به ما پیشنهاد شد. مشتاقانه با جناب آقای حاتمی، مدیر اداره محیط­زیست طبس، تماس گرفتیم و ضمن هماهنگی، قرار بر این شد تا در حد توان چند چشمه دارای اهمیت برای حیات­ وحش، اصلاح شده و در نزدیکی­شان آبشخور احداث شود.

وی در مورد چگونگی انجام کار توضیح می دهد: در آخرین روزهای آبان، خودمان را به شهر طبس رساندیم و از آنجا به همراه آقای حاتمی و دو محیطبان دیگر، آقایان بخشی و غلامیان، به سمت پناهگاه حرکت کردیم. در پاسگاه محیطبانی علی آباد که در قلب پناهگاه قرار دارد، دو تن دیگر از محیطبانان، آقایان شرفی و مرزبان، به ما ملحق شدند. بعد از برداشتن وسایل که از قبل آماده شده بودند به سمت اولین چشمه مورد نظر، حرکت کردیم. با فاصله­ای از چشمه با دیدن لاشه میشی که به تازگی به وسیله یوز شکار شده بود، اشتیاق ما برای ساخت آبشخور، بیشتر و بیشتر شد. این چشمه شامل سه دهنه در کنار هم بود، که آب  آن در سه حوضچه کوچک به مرور جمع می­شد؛ با صلاح دید محیطبانان، حوضچه­ها لای­روبی شد و دیواره آن به صورت سنگچین بالا آورده شد و درپوشی بتنی بر روی آن قرار گرفت، تا هم مخزنی برای ذخیره آب باشد و آب تمیز بماند و هم اینکه از تبخیر آب با ارزش جلوگیری شود، سپس آب هر سه مخزن که به هم مرتبط بودند به وسیله لوله­ای با شیبی ملایم به آبشخوری که کمی پایین­تر ساخته شد، هدایت گردید.

روز بعد نوبت چشمه بعدی بود؛ دهانه این چشمه در پایین صخره­ای طبیعی که همانند یک سقف، بیشتر دهانه و حوضچه آن را محافظت می­کرد، قرار داشت؛ این چشمه به خاطر موقعیت طبیعی آن، نیاز به ساخت آبشخوری مجزا نداشت، در نتیجه حوضچه لای­روبی شد، و دیواری با ارتفاع حدود یک و نیم متر در سمت دیگر چشمه برای جلوگیری از ورود آب سیلاب، خاک و سنگ از اطراف، احداث شد و فضای ورودی و اطراف چشمه هم سنگفرش شد تا گرد و خاک به همراه پای وحوشی که برای خوردن آب به آنجا می­آیند، به داخل حوضچه وارد نشود و آب تمیز بماند؛ در پایان روز کبک­ها، قوچ­ها و میش­ها با فاصله­ای از چشمه دیده شدند، گویا منتظر بودند تا هنگامی که ما دور شدیم و از امنیّت اطراف مطمئن شدند، برای نوشیدن آب دوباره به کنار چشمه بیایند.

با توجه به زمان محدود ما، در مدت دو روزی که در پناهگاه حیات­ وحش نایبندان بودیم با کمک و یاری محیطبانان سختکوش و شریف، توانستیم دو چشمه مهم و البته پرطرفدار برای حیات­ وحش منطقه را اصلاح و آبشخوری در پایین دست یکی از چشمه‎ها احداث کنیم، تا قدمی هر چند کوچک برای حیات­ وحش نایبندان بر داریم، امید و آرزوی ما این است که بتوانیم این کار را در سایر مناطق و زیستگاه­ها استمرار بخشیم.

انجمن یوزپلنگ ایرانی این حرکت و اقدام ارزنده این دو عزیز را ارج نهاده و از ایشان سپاسگزاری می کند.