احمد رادمان، از سال ۱۳۹۶ به ریاست پارک ملی توران انتخاب شد. در چند سال مدیریت او در این منطقه که مهم‌ترین زیستگاه برای در خطرترین گونه جانوری کشور است، تغییرات اساسی و مثبت ایجاد شد.
در دوره مدیریت احمد رادمان نه تنها حفاظت به معنای کلاسیک قوت گرفت، بلکه مشارکت و تعامل با مردم محلی و فعالین محیط زیست نیز به اوج خود رسید.
در این دوره، پاسگاه‌های محیط‌بانی، منابع آبی، تقویت نیروی حفاظتی، گشتزنی، تجهیزات، جذب منابع و… بیش از هر زمانی در توران تقویت شده بود. همدلی میان محیط‌بانان، تعامل با مردم محلی، همکاری با تشکل‌های مردمی و… از نکات کلیدی دوران مدیریتی احمد رادمان در ذخیره‌گاه زیستکره توران بود. نتیجه این اتفاقات نهایتا در نمودار یوزپلنگ‌های شناخته شده توران کاملا مشهود و گویا است.
اما شاید بیش از تمام فعالیت‌های احمد رادمان، امید و دلگرمی که در میان دوستداران یوزپلنگ ایرانی، محیط‌بانان و حفاظتگران به وجود آورده بود حائز اهمیت است. در این چند روز که او از سمت خود استعفا داده است، موجی از نگرانی و دلهره در خصوص آینده این منطقه و یوزپلنگ ایرانی در همان جمع امیدوار به وجود آمده است.
اگرچه امیدواریم این مدیر لایق در مراحل آتی زندگی خود قادر باشد نقش بزرگتری برای حفظ طبیعت ایران ایفا کند، با این وجود نگرانی برای توران و یوزپلنگ ایرانی، در این شرایط به بالاترین حد خود رسیده است.
ما سپاسگزار ایشان در خدمتی که به حفاظت این گونه ارزشمند کرد، هستیم. نام او تا همیشه با توران و تاریخ حفاظت از یوزپلنگ ایرانی گره خورده باقی خواهد ماند.